Τα χώρια
- Τσίνκουε
Τέρρε και Πόρτοφινο: τα χωριά Μόντεροσσο, Βερνάτσα, Κορνίλια, Μαναρόλα και
Ρίοματζορε.
- Οι Τσίνκουε Τέρρε και τα αρχαία χωριά Μόντεροσσο, Βερνάτσα, Κορνίλια,
Μαναρόλα, Ρίοματζορε. Τα 5 χωριά (5
Terre)
χαρακτηρίζονται απο μικρά σοκάκια (caruggi),
μεσαιωνικά τείχη, σκάλες, πύργους και καμπαναριά.
- Μόντεροσσο, Βερνάτσα, Κορνίλια, Μαναρόλα, Ρίοματζορε, χωριά
- το χωριό του Μόντεροσσο, το χωριό της Βερνάτσα, το χωριό της Κορνίλια, το
χωριό της Μαναρόλα, το χωριό του Ρίοματζορε.
- Τα χωριά του Μόντεροσσο, Βερνάτσα, Κορνίλια, Μαναρόλα και Ρίοματζορε.
Ρίοματζορε (Riomaggiore)
Ξεκινώντας από την Λα Σπέτσια, το πρώτο χωριό που συναντάμε είναι το Ρίοματζορε.
Έχοντας οικοδομηθεί πάνω σε επικλινές έδαφος, το Ρίοματζορε διασχίζεται από
σκάλες που περνοϋν ανάμεσα στα συγκεντρωμένα σπιτάκια με τις στέγες από
σχιστόλιθο και τα παραδοσιακά χρώματά τους.
Κάτω από την κύρια οδό κυλάει ο ποταμός Ρίβους Μάϊορ “Rivus
Maior”, ο
οποίος έδωσε και το όνομα στο χωριό. Στο Ρίοματζορε θα βρείτε και την διάσημη
Οδό των Εραστών (Via
dell’Amore),
το περίφημο μονοπάτι χαραγμένο στους βράχους που δεσπόζουν πάνω από την
θάλασσα. Το πέρασμα από αυτήν την ειδυλλιακή διαδρομή που οδηγεί στην Μαναρόλα
είναι μια συναρπαστική εμπείρια: μπορείτε να θαύμασετε την συγκλονιστική θέα, να
αφουγκραστείτε τον παφλασμό των κυμάτων στην ακτή και να αναπνεύσετε την αλμύρα
της θάλασσας.
Mαναρόλα
(Μanarola)
Η
Μαναρόλα ξαπλώνεται σε ένα απόκρημνο σημείο σκοτεινών βράχων με το μικρό λιμάνι
της να προστατευέται από δύο βράχους. Όπισθεν του χωριού μπορείτε να θαυμάσετε
τους παραδοσιακούς κρεμαστούς κήπους με τους αμπελώνες και τους ξερόλιθους.
Πηγαίνοντας προς τη θάλασσα θα βρείτε υποβλητικά μονοπάτια και αξέχαστες
εικόνες.
Το πιο διάσημο μονοπατι είναι η Οδός των Εραστών που συνδέει την Μαναρόλα με το
Ρίοματζορε. Το πέρασμα από αυτή την σύντομη διαδρομή που έχει χαραχθεί πάνω στα
βράχια που δεσπόζουν πάνω από την θάλασσα συνδυάζει μια υπέροχη θέα με το
πράσινο των λόφων και το μπλε της θάλασσας.
Ένα άλλο αξιοθέατο είναι η μεγάλη φωτεινή φάτνη (από τις 8 Δεκεμβρίου εώς τις 20
του Γενάρη) η οποία είναι χτισμένη πάνω στον λόφο Κολλόρα “Collora”
μπροστά απο την Μαναρόλα και είναι ορατή ακόμη και από μεγάλη απόσταση.
Κορνίλια (Corniglia)
Η
Κορνίλια είναι τελείως διαφορετική από τα άλλα χωριά των Τσίνκουε Τέρρε καθώς
βρίσκεται σε υψόμετρο 100 μ. χωρίς πρόσβαση προς τη θάλασσα.
Για να φτάσετε στο χωριό πρέπει να ανεβείτε την σκάλα Λαρνταρίνα “Lardarina”,
μια μακριά πλινθόκτιστη κλίμακα αποτελούμενη απο 33 τμήματα και 380 σκαλοπάτια ή
αλλιώς διαμέσου της αμαξιτής οδού που συνδέει τον σιδηροδρομικό σταθμό, που
βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας, με την Κορνίλια. Το χωριό είναι κτισμένο
κατά μήκος της κύριας οδού, της Βια Φιέσκι (via
Fieschi);
ενώ τα σπίτια αντικρύζουν από την μια μεριά στην θάλασσα και από την άλλη στο
δρόμο.
Βερνάτσα (Vernazza)
Ιδρύθηκε τo
1000, και είναι το χωριό που διατηρεί το χαρακτήρα τού ως ψαροχώρι περισσότερο
από όλα τα άλλα των Τσίνκουε Τέρρε. Κι αυτό χάρη στο ασφαλές φυσικό λιμάνι του
και στην ναυτική παράδοσή του γνώστη από πολύ παλιά.
Η Βερνάτσα είναι το μοναδικό φυσικό λιμάνι στις Τσίνκουε Τέρρε και το χωριό
είναι δομημένο κατά μήκος του ρεύματος Β
ερνατσόλα (Vernazzola)
(καλυμμένου τώρα) και της λοφοπλαγιάς που κρύβει την Βερνάτσα από την θάλασσα.
Απότομα και στενά δρομάκια κατηφορίζουν προς την κύρια οδό που οδηγεί σε μια
μικρή πλατεία κοντά στο λιμάνι.
Η παρουσία σημαντικών αρχιτεκτονικών μνημείων όπως αψίδες, στοές και
μεγαλοπρεπείς πύλες μαρτυρούν οτι το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της Βερνάτσα
στο παρελθόν ήταν ανώτερο από αυτό των άλλων χωριών στις Τσίνκουε Τέρρε.
Πράγματι η Βερνάτσα ακόμη και σήμερα έχει την εικόνα μιας αριστοκρατικής και
κομψής πόλης πάνω σε ενα βράχο..
Μόντεροσσο (Monterosso)
Tο
δυτικό αυτό χωριό των Τσίνκουε Τέρρε χωρίζεται στα δυο από τον λόφο του Αγίου
Χριστόφορου. Ένα τμήμα είναι το παλαιότερο τμήμα της πόλης με το μεσαιωνικό
ιστορικό κέντρο της και το άλλο είναι το νέο τμήμα της με τις καινούργιες
κατοικίες το οποίο εκτείνεται κατά μήκος της μακριάς παραλίας.
Οι ιστορικές απαρχές του Μόντεροσσο εντοπίζονται στο 843 όταν πληθυσμοί που
ζούσαν στους γύρω λόφους εγκαταστάθηκαν κοντά στην θάλασσα για να γλιτώσουν απο
τις βαρβάρικες επιδρομές από τον Βορρά
Το παλιό Μόντεροσσο έχει παραμείνει αναλλοίωτο με τους πύργους-κατοικίες και τα
στενά δρομάκια που εδώ ονομάζονται “carruggi”.
Για να αντιμετωπίσουν τις επιδρομές από θαλάσσης κατασκευάστηκαν αρκετά
οχυρωματικά έργα. Μέρος αυτών είναι το φρούριο που δεσπόζει πάνω από τη θάλασσα
με τους τρεις κυκλικούς πύργους του, μέρος των τειχών της πόλης, ο μεσαιωνικός
πύργος που χρησιμεύει πλέον ως κωδωνοστάσιο της εκκλησιας του Αγ.Ιωάννη και ο
πύργοςτης Αυγής ο οποίος ήταν ένας από τους δεκατρείς πύργους που έζωναν το
Μόντεροσσο κατά τον 16ο αιώνα.
Το νέο μοντέρνο τμήμα έχει αναπτυχθεί κατά μήκος του θαλασσίου μετώπου στον
κόλπο της Φετζίνα.
Η βλάστηση που αγκαλιάζει το Μόντεροσσο αλλά και η παραλία -η μεγαλύτερη στις
ακτές των Τσίνκουε Τέρρε- με τα βράχια της και τα κρυστάλλινα νερά της καθιστούν
την κωμόπολη αυτή έναν από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς των ακτών της Ανατ.
Λιγουρίας.
Στο παρελθόν το Μόντεροσσο διέθετε έναν σημαντικό αλιευτικό στόλο, και ήταν
γνωστή για τα ψαρικά της, ειδικότερα τις παστές αντζούγιες και το τηγανητό ψάρι
συντηρημένο με ξίδι μέσα σε ξύλινα βαρέλια. (“scabeccio”).
